Komin pozostaje jednym z najbardziej charakterystycznych elementów każdego budynku. Większość osób proszona o narysowanie domu przedstawiała go ze spadzistym dachem i umieszczonym na nim kominem. Nic dziwnego, ponieważ instalacja kominowa towarzyszy budynkom mieszkalnym od bardzo dawna.
Tradycyjna rola polegała na wyprowadzaniu na zewnątrz dymu powstającego przy gotowaniu lub ogrzewaniu pomieszczeń. W nowoczesnych budynkach kominy pełnią jednak również inne ważne funkcje, np. zapewniając odpowiednią wymianę powietrza i pomagając w regulowaniu wilgotności. Przyjrzyjmy się bliżej różnym rodzajom kominów.
Kominy dymowe to najstarszy rodzaj kominów. Służą one odprowadzaniu gazów powstających przy spalaniu paliwa stałego – węgla albo drewna w różnych postaciach: pelletu drzewnego, brykietów czy tradycyjnych szczap i polan. Kominy dymowe są więc niezbędne w budynkach, w których stosuje się kotły centralnego ogrzewania, kominki lub piece zasilane węglem bądź drewnem.
Cechą charakterystyczną kominów dymowych przez długi czas była ich wytrzymałość na wysokie temperatury, dlatego do ich stawiania używano cegły szamotowej, pełnej lub klinkierowej. Wraz ze zmianą charakterystyki wykorzystywanych nowoczesnych urządzeń z bardzo efektywnym odzyskiem ciepła i obniżeniem temperatury spalin ważniejsza stała się ochrona przed możliwością osadzania się kondensatu.
Cechą charakterystyczną kominów dymowych jest to, że w ich wnętrzu osadzają się różnego rodzaju substancje smoliste (przy spalaniu drewna) oraz sadza (przy paleniu węglem). Ze względu na duże ryzyko zapalenia się tych pozostałości i gwałtowny i niebezpieczny przebieg takich pożarów kominy dymowe muszą być czyszczone przez kominiarza przynajmniej 4 razy w roku.
Kominy spalinowe zaczęto stosować wraz z tym, jak do domów mieszkalnych zawitały kotły spalające gaz ziemny lub płynny, a także urządzenia wykorzystujące olej opałowy. Kotły tego rodzaju produkują spaliny o niskiej temperaturze, co powoduje małą różnicę temperatur między nimi a powietrzem na zewnątrz budynku. Sprawia to, że powstaje słaby ciąg kominowy, a instalacje często potrzebują wymuszonego przepływu powietrza. Z tego względu kominy spalinowe muszą mieć mniejszy przekrój i być bardziej szczelne.
Kominy spalinowe są najczęściej wykonywane w postaci obudów z cegieł i stalowych albo ceramicznych wkładów kominowych. Ze względu na to, że występuje tu duże zagrożenie osiadaniem na ściankach kondensatu zawierającego m.in. kwas azotowy i siarkowy, na wewnętrzne ściany komina stalowego nadaje się wyłącznie blacha kwasoodporna.
Kominy spalinowe muszą być czyszczone przynajmniej dwa razy w roku.
Kominy wentylacyjne służą do wyprowadzania na zewnątrz kanałów, którymi z budynku jest odprowadzanie powietrze. Ma to na celu zapewnienie jego stałego przepływu. Powietrze dostaje się do budynku przez specjalne nawiewniki montowane w oknach, a po ogrzaniu się unosi się ku górze i wykorzystując podobne zjawisko, jak powstający w kominie dymowym ciąg, opuszcza obiekt. Wentylacja tego rodzaju nosi nazwę wentylacji grawitacyjnej.
Kominy wentylacyjne powinny być również sprawdzane przez kominiarza, a częstotliwość tych kontroli to przynajmniej jedna inspekcja w ciągu roku. W większych budynkach jest ona wykonywana częściej w ramach przeglądu technicznego.
